Sansasyonel Sıradışılık

Neden böyle oluyor anlamıyorum. Sürekli hastayım. Bir türlü iyileşemiyorum. Nasıl bir bünyedir benim kisi? Üniversiteye başladım başlayalı her mevsim hasta oluyorum. Bazen abartıp her ay içerisinde bir hafta hasta yatakta geçiriyorum. Pisliğin içinde de yaşamıyorum. Doğru düzgün yemek yiyorum. Artık aklıma tek bir şey geliyor. Bütün bunların sebebi psikolojik! Başka bir açıklaması yok ki bunun! Psikolojim bozuk benim arkadaş. En yakın zamanda da deliririm zaten. Bu saçma sapan hastalıklarla boğuşarak ölüp gideceğim. Delirdiğim zaman anlarsınız. Hadi KİB.

Bir dakika daha Her dakika bir dakika daha bekle Çünkü zorundasın 45 dakika boyunca Her dakikanın sonunda Bir dakika daha beklemek zorundasın Ta ki 45 dakika dolana kadar Özgür olmaya az kaldı Bir dakika daha Tatmin duygusu ön planda İstesen de, istemesen de 45 dakika  Uyuyamazsın, konuşamazsın 45 dakika boyunca boş boş bakarsın belkide Bazen hayallere dalarsın En güzel düşlerini kurup içine yerleşirsin Diyar diyar dolaşırsın 45 dakika Bir dakika daha Geçmiyor geçmiyor işte Saniyeleri bile sayacağım yakında Sabır, ya sabır Bir daha geçiyor ömrümden Boş boş hocaya bakarken Sanki dinliyormuşçasına Bir dakika daha bakıyorum Bir kulağımdan bir kulağıma Aslında o sesler kulağıma bile değmiyor Yapmak istemediğini yapmak zordur Helede rüyadaysan Belki bir konser salonundasın O müzikler daha anlamlı geliyor hocanın anlattıklarından Kendini kaptırıyorsun Bir dakika daha Saate bakıyorsun hala zaman var Ne yapacağını şaşırıyorsun Hoca seni görmesin diye  Elin

Bir damla kaçıverdi  Kirpiklerin arasından Salına salına süzüldü  Elmacıklarından yanağına Birden irkildi dışarıdan gelen sesle Gök gürlemişti aniden Gökyüzü de eşlik eder olmuştu ona Tutmadı gözyaşlarını Yağmurdan ilham aldı Koşarak evden çıktı Gökyüzüne doğru döndü Ağlamaya başladı Bir yandan yağmur çarpıyordu  Bir yandan akıyordu göz yaşları Aslında yağmur ağluyordu Anlamazdı zaten kimse ağladığını Dışarıdaydım, ıslandım derdi en fazla Çok zor değildi ya Tutamadı göz yaşlarını Yağmurdan ilham aldı Egemengin...

Bir suçluluk psikolojisi bu. Hiç sevmediğin bir şeyi sırf, çok sevdiklerin istiyor diye yapmak. Bir insanı ne kadar mutlu edebilir ki? Geleceğime dair ne kadar mutlu olabilirim. Onların mutlu olması beni de gelecekte mutlu yapacak mı? Bencil mi davranıyorlar? Bence evet. Kendi isteklerini zamanında gerçekleştirememişler. O isteklerini de bana yaptırmaya çalışıyorlar. Bir insanı ne kadar mutlu edebilir bu? HİÇ! Evet hiç etmez. Başta her şey iyi gidiyordu. Yapabileceğimi düşünmüştüm. Sonuç olarak ailenin mutluluğu her şeyden önemlidir. Bazen kaçmak geliyor içimden. Mutlu olabileceğim hayatın peşinden koşmak geliyor. Ama yapamıyorum. Sırtımı yasladığım ailemi kaybetmeyi göze alamıyorum. Ben bu kadar kötü kalpli biri değilim. Kendi isteklerim yüzünden kimseyi üzemem. Peki ama ben? Ben şu an çok üzülüyorum. Kim bunun farkında? Ben cevap vereyim: HİÇ KİMSE! Neden mi? Buna da hemen cevap vereyim: Çünkü hiç kimseye bunu belli etmiyorum. Aklımın ucundan geçmeyen bir hayat yaşıyorum son 3 yı