Sansasyonel Sıradışılık

Ben yazdıkça rahatlıyorum. İçimi zamanında başkalarına çok döktüm ve artık insanların başını ağrıttığımı düşünüyorum. Bu yüzden yazmaya başladım. En azından birilerine derdimi anlatabiliyorum. Sabrederek beni dinleyebiliyor kağıdım. Kalemim ise ağzım oluyor, söylüyor her şeyi. Artık pek sık blog yazmamaya başladım. Kağıt kalem kullanmak daha iyi geliyor sanırım. Yada artık eskisi gibi elimin altında bilgisayar ve internetin olmamasından ötürü kağıt ve kalem kullanmaya başladım. Emin değilim ama kağıt kalem kullanmak bile iyi geliyor bana. Kimsenin yazdığım şeyleri okumasına gereksinim duymuyorum. Kendi kendime yazar okurum ben. Önemli değil. Yeni yıla girdik. Bu da yeni yılın ilk yazısı. Sanırım 4 yaşında artık bu blog. Uzun zaman oldu. Anlatıyorum işte yeterince. Azar azar da yazmaya devam edeceğim. Benimle kalın.

bir yıl daha bitiyor. son günlerini yaşıyoruz artık. bitti bitecek. tüm duygularıyla geride kalacak tüm yaşanmışlıklar. tüm ihtiraslar birer anı olarak hafızamızda. cesaretimiz bizi ileri taşıyacak. geleceğimizi inşa ediyoruz geçmişimizin üzerine. temelimiz sağlam değilse geleceğimiz de sürekli sallantılı olur. o yüzden temiz kalmak önemli. ne kadar saf ve temiz duygularla yaşarsak yaşadıklarımızı o kadar berrak bir geleceğimiz olur. kötülük eden kötülük bulur diye boşuna dememişler. ve iyiler her zaman kazanır. bazen bu cümleler insanları avutmak için söylenmiş safsatadan başka bir şey değilmiş gibime geliyor. temiz kalpli insanların başına sürekli kötü şeyler geliyor çünkü. hayatları hiç bir zaman olması gereken standartlarda olmuyor. hep bir sınanma durumu var. eğer sağ çıkabilirlerse, kötülerle olan savaşlarını kazanırlarsa mutluluk o zaman yapışıyor yakalarına. tabi pes etmezlerse. artık gücümün kalmadığını hissediyorum. sürekli tökezlemekten, acı çekmekten, çırpınmaktan bıktı

Şu sıralar sanşım yok Dünyam tersine dönmeye başladı Herşey yolunda gidiyordu halbuki Tökezledim sanırım Makas onun elindeymiş Bir anda kesiverdi aramızdaki bağı Bağlantımız koptu anlayacağın Ben anlamadım olanı biteni Anlam veremedim yaptıklarına Çekirdek gibi çitledi Kabuğunu attı bi yere Savurdukça savurdu rüzgar beni Seni seviyorum derken ciddiydim Sense korktun kendi duygularından Gizledin her seferinde Alışmıştım sana Şimdi alışma sırası yokluğunda Alışırım yokluğuna da Nelere boyun eğdi gönlüm Nerlere katlandı gönlüm Neleri ezdi geçti Neleri unuttu bitirdi Biraz zamana ihtiyacın vardı Sen zamanını kullandın sanırım Sıra bende  Bırak bende kullanayım Zamanın ilacını Açtığın yara canımı yakıyor Son deşen sen oldun Artık inancım kalmadı benim Aşk yalan Sevgi yalan Zevk gerçek  Sefa gerçek Eğlenmek bize iyi gelecek Hadi eğlenelim gönlümüzce Egemengin

Pişmanım Keşke yapmasaydım Demekle olmuyor Zaman geçmiş oluyor Keşkelerin bir anlamı kalmıyor Pişmanlık içinde büyüyor Susuyorsun Anlatmıyorsun Daha fazla "keşke" diyorsun Daha çok pişman oluyorsun Güneş doğmasın artık diyorsun Gün geceye kavuşmasın Çünkü her güneşin doğuşuyla Büyüyor pişmanlığın Bununla yaşamayı öğrenmelisin Bir şeye başladıysan devam etmelisin Olmamış gibi davranamazsın Ne olursa olsun  Yaşamalısın Başa çıkmayı öğrenmelisin Zora göğüs germelisin Egemengin

Hani yolda yürürken Dalarsın uzaklara Farketmezsin insanları Sen gibi biri daha vardır Karşından gelen Çarpışırsınız Elinizdekiler düşer yere Birlikte eğilirsiniz Toplarsın eşyalarını Kalkarsın Özür dileyerek devam etmek istersin Ama göz göze gelmişsinizdir Alamazsın kendini  Baktıkça bakasın gelir o gözlere Tutulmuşsundur O ise devam eder yoluna Ayırır gözlerini gözlerinden Sense kalırsın olduğun yerde O uzaklaştıkça uzaklaşır senden Kalbinin atışı gittikçe uzaklaşır Kalbin onda çarpıyordur artık Gözleri aklından çıkmıyordur Onu bir daha unutamayacaksın Bir daha ulaşamayacaksın Bulamayacaksın Hep hayalinde yaşayacak o gözler Kalbinin atışını duyamayacaksın Rüyalarında o gözleri göreceksin Sıçrayarak uyanacaksın Belkide ağlayacaksın O gözleri asla tekrar göremeyeceksin Egemengin