Sansasyonel Sıradışılık

    Çok fazla sevgim ve endişem vardı, ama bunu kimseye gösteremedim. Derinlerde, sakin ve toplanmış cephemin altında, bir bağlantı için özlem duyan, birinin sevgimi anlamasını ve karşılık vermesini isteyen savunmasız ve duygusal bir insandım. Ama insanların beni algıladığı havalı adam değildim. Geceden geceye, sessizce seni uzaktan gözlemlerdim. Sen huzur içinde uyurken, kalbim çırpınır ve duygularım taşardı. Senin varlığınla büyülendim, seninle her anı kendi sessiz yolumla besledim. Saçlarını nazikçe okşardım, yanaklarını okşardım ve yumuşak hareketlerimden habersiz mutlu bir şekilde uzanırken masumiyetine hayran kalırdım. Yüksek sesle ifade edemediğim sevgi ve ilgiyi ifade etme yolum buydu. Ama sonra her şey değişti. Hayatıma girdin ve sana verdiğim güvene ihanet ettin. Sanki eylemlerinle tüm varlığımı paramparça etmişsin gibi hissettim ve ihanetinin acısı tarif edilemezdi. Sanki kasıtlı olarak üzerime basmışsın gibiydin, senin için sahip olduğum her türlü sevgi ve ilgiyi ezdin. Böy

     Kuş gibi özgür olmak istiyorum. Benim amacım, kanatlarımı sonsuzluğa açarak gökyüzünde süzülerek rüzgâr gibi hissetmek. Özgürlüğün sembolü olarak göç etmeyi, diyar diyar dolaşmayı ve dünya üzerinde henüz keşfetmediğim hiçbir yer bırakmamayı istiyorum. Gerçek anlamda özgür olma düşü ile doluyum, öyle ki hayal ettiğimde bile içimi bir coşku kaplıyor. Her bir kanadımın hava ile buluştuğu an, adeta bir kuşun özgürce uçabilmesi gibi, ben de bu dünya üzerinde uzun zamandır özlediğim gezintiye çıkmak istiyorum. Benim için gerçek bir özgürlük hissi, insanın sınırlarını zorlamak ve bilinmeyen rotalara ilerlemektir. Bu yüzden, rüzgârda süzülerek kanatlarımı açıp hayallerimdeki hayatı yaşamak istiyorum. O hayallerde tüm güzellikleri keşfetmek, bilmediğim kültürleri deneyimlemek ve kendimi tam anlamıyla özgür hissetmek istiyorum.       Renkli bir güneş batışının ardından gökyüzünde yıldızlarla dans etmek, oksijen dolu dağ tepelerine tırmanmak veya okyanusun derinliklerinde bir yunus sürüsüyle

  Daha dün, bana olan sevginle yanıp tutuştuğunu söylerken, beklenmedik bir şekilde hayatına başka bir adam girdi ve ona olan aşkın nedeniyle beni terk ettin. Bu gerçekten kalbimi kıran ve beni çok öfkelendiren bir durum oldu. Ancak, zihnimi meşgul eden başka bir düşünce var: Belki de sen benimle gerçekten mutlu değildin! Mümkün olan en büyük acı, umarım seni bekliyordur. Evet, kötü birisi olmamak için uğraşmalıyım ama duygularımla başa çıkmam zor olacak. Her neyse, bu arada onunla mutlu olduğunuz ve gülümsediğiniz fotoğraflarınıza denk geliyorum. İşte o anlarda çok daha fazla kahroluyorum. Bir şeyi fark ettim: Sana nasıl bu kadar fazla değer verdim? Ne kadar da kerizmişim!  İçimi keder ve pişmanlık dolu bir hüzün kaplıyor. Kendime, bir yanılgının pençesine düştüğümü bir kez daha fark ettirdin. Bu acı dolu anlarda algılarım, geçmişte seni ne kadar önemsediğimi tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Ne kadar saf ve salakmışım ve ne kadar da aldatılmış! Nasıl da gerçeği göz ardı etmişim

Boşuna üzülmüşüm, boşuna ağlamışım. Hiç birinden farkın yokmuş seninde. Aynı şeyler başıma gelecek diye korkuyordum. Korkularım gerçekleşmeye başladı. Nereden başlasam bilemiyorum anlatmaya. Değişecek hayatım sanmıştım. En önemlisi de sana inanmıştım. İnanmak istemiştim koşulsuz şartsız. Bunu da sana söylemiştim. Senin de isteğin benim istediğim gibi bi hayat ise neden o zaman bu tarz bi olayla beni karşılaştırıyorsun? Artık ağzımdan çıkan her "aşkım" kelimesi yalan. Sana söylediğim bütün sevgi dolu cümleler yalan. Çünkü ben artık sana güvenmiyorum. Güvenmek hayatımın en önemli parçası. Ve altıncı hissim beni hiç bir zaman yanıltmaz. Aldatıldığımı hissediyor oluşum, benim için bir ilişkinin bitmesi demektir. Ki sen bu hissi çoktan hissettirdin bana. Neden böyle davrandığını kestiremiyorum. Kafam karıştı. Boş yere ümitlenmişim ben yine. Senle yaşadığım herşey boşmuş, yalanmış. Bundan sonra da ben yalan olacağım. Dişe diş kana kanla cevap vermesini iyi bilirim aşkım.

Uyanmak istemediğin bir saatte uyanıp tavana baktığında aklına gelen ilk kişi ben olabilir miyim ? Durup dururken içinden kendine ; " şimdi o napıyordur? " diyebilir misin benim için ? Bir yerlerden çıkma saatimi beklersen Dünya sana daha da yaşanamaz bir yer gelebilir mi ? Sabah mesajımı gülümseyerek okuyabilir misin ? İki dakika geç cevap verirsem , kafan da beni türlü cinayetler oluşturarak öldürür müsün ? Geceleri senden önce uyuduğumda beni terk edilmekle tehdit eder misin ? Bana , ailemle kavga edersem onların ne olursa olsun haklı olduğunu , onlardan özür dilemem gerektiğini söyleyebilir misin ? Bundan sonra bişeyler olup , sana sarılabilir miyim ? Ben Dünya'nın en güzel hissini hissedebilir miyim seninleyken ? Seni şımartabilir miyim ? Ayakkabılarını Bağlayabilir miyim ? Defterinin kenarına benin adımı yazabilir misin ? Eline de çocuk gibi beni sevdiğini yazabilir misin ? Kötü şeyleri anlattığımda bana hepsinin çözümünün sadece siktir etmek olduğunu

Sizi öldüren birini sevdiğinizde, bu size hiçbir seçenek bırakmaz. Nasıl kaçabilirsiniz, nasıl savaşabilirsiniz; yaptığınız şey ya sevdiğiniz kişiyi incitiyorsa? Yaşamınız bütün verebileceğiniz ise, nasıl vermezsiniz? Eğer karşınızdaki kişi gerçekten sevdiğinizse?  Bazıları dünyanın sonunun ateş olduğunu söylüyor, bazıları da buz, tutkuyu tattığımdan ateşi tercih ediyorum ben. Uyanmanın zamanı geçiyor. İmkansız göründüğü zaman bile. Hatta saatin her tik tak edişi insanın canını acıtsa da. Yavaş yavaş geçiyordu saniyeler. Yalpalayarak ve sessizliklerin içinde sürünerek. Ama bir şekilde geçiyordu. Benim için bile... Tek ve hiç tükenmeyen özelliğim kaybetsem bile kendi küllerimden yeniden doğa bilmemdir. Kötü kısmı kontrol dışı hissetmek... Kendimden emin olmadığımı hissetmek... Tıpkı senin benim yakınımda olmaman gibi, tıpkı diğer hiç kimsenin olmaması gibi...  Eğer sen varsan cennete ihtiyacım yok!