Sansasyonel Sıradışılık

Alkol duyguların sesini açan bir megafon gibi... Hele ki içimizde zaten sessizce yankılanan bir aşk varsa, o yankı bazen bir çığlığa dönüşür. Nice filmde, şarkıda, şiirde bu sahneyi görmedik mi? Bir kadehle başlayan gece, "Onu ne kadar seviyorum" diyerek ağlanarak bitmez mi çoğu zaman? Telefon rehberine uzanılır, yazılan mesajlar silinir, sesli notlar kaydedilir ve bazen o gönder tuşuna basılır. Çünkü içte birikenin dışa çıkması için cesarete ihtiyaç vardır, alkol de işte tam burada devreye girer. Ama bu yazı biraz da istisnaların hikâyesi… Çünkü bazen ne kadar içilirse içilsin, birinin aklına gelmemek acayip bir şeydir. Oysa biz, aklımıza ilk gelenin hep biz olacağımızı düşünürüz. Hele ki o kişiyi çok sevmişsek… Hele ki onun da bizi sevdiğine inanmışsak. Alkolün bile sustuğu, hatta eski sevgiliye dair hiçbir dürtü uyandırmadığı geceler… İşte o zaman insan kendini çok yalnız, çok değersiz hissediyor. “Demek ki düşündüğüm kadar önemli değilmişim,” diyor. “Demek ki sadece ben ...