tuval

evin terasına çıkmıştım
harika bir deniz manzaram vardı
tuvali aldım önüme
boyamaya başladım
becerebileceğim kadar resmettim
önce maviden başladım
gökyüzünü ve denizi birleştirdim
ufuk çizgisini göremedim
çünkü o kadar uzaklar beni hep korkuturdu
yakın olsun bütün uzaklar isterdim
yeşile buladım fırçamı bu sefer
büyük ve görkemli ağaçlar çizmeye başladım
yıllanmış ağaçları severim ben
gölgelerinde dinlenmek ne hoş olur baharda
yer yeşil gök yeşil olur uzandığında
dallar sallanınca rüzgardan
yaprakların arasından sızar güneş yüzüne
tatlıdır gözünü acıtan güneş
griye sürdüm yeni kalın bir fırçayı
binaları ve gökdelenleri çizmek için
ormanlar yok oldu çizerken
hayal ettiklerimin hepsi kayboldu
ufuk çizgisine gerek yokmuş zaten
deniz bile görünmüyordu gökdelenlerden
göğü delmişlerdi
denizi kapatmışlardı
ormanları yok etmişlerdi
hayallerimizi gömmüşlerdi
her yer gri olmuştu
ne mavisi vardı ne yeşili
grinin bin tonu vardı baktığım heryerde

Egemengin