Şimdi Sen Yan
Küçücüktü yüreğim… Korkak, tedirgin. Küçücüktü, avuçlarına bıraktım. Saftı, güven doluydu. Korkaklığı, kırılganlığı dışarıda öylece kalakalma ihtimaliydi. İhtimali küçük yüreğinden de küçüktü. Oysa öylesine güvenle bırakmıştım ki ellerine yüreğimi küçücük bir ihtimal bile yoktu öylece kalakalmaya.
Yüreğim ne kadar küçücükse ellerin kocaman ama sıcacıktı. Yüreğim üşürken avuçlarının sıcaklığıyla ısınırdı. Yüreğim ellerindeyken ben sadece tek yürektim ellerinde. Sen ellerindin, bense yüreğimdim. Başka hiçbir şey yoktu. Ne seni sen yapan kafesin, ne beni ben yapan ten evim vardı. Ben küçük bir yürek sen kocaman, sıcacık bir el. İsteseydi(k)n sonsuzluğa küçük bir yürek ve sıcacık bir el gidebilirdik.
Dalgalar kıyıya neden gelir gider acep. Tam kavuşmuşken sahiline kendini neden geri çeker. Geri çektiğinde sebep ne ki tekrar gelir hasretlisinin kucağına. Bu böyle neden devran eder. Kavuştuğunda niye kalmaz, geri çekildiğinde niye geri gönder…
Tıpkı yaralı titreyen yürekler. Önce çekersin kendini derin nefes alarak, titrek yüreğin hep titrer, zemheride kalan ten misali. Sonra tutulmaz derinden alınan nefes, bırakılır, yürek yine üşür, hep üşür… Gelirsin sahiline titreye titreye, sonra tekrar geri çekilirsin yine titreye titreye… Sessizleşir yürek… Kimse duymasın diye değil sessizliği. Kollarına bırakırken ki sevinç çığlığını duyanlara inat, ayrılıklar acılaşmasın diye…sessiz yürek, sessiz kırılganlık… Sessiz sensizliğim….
Şimdi kocaman oldum, yüreğim ten evimde benim. Senin ellerinse bomboş kaldı. Şimdi yüreğim ne korkak ne tedirgin. Korkaklığı, kırılganlığı öylece kalakalma ihtimaliydi ya.. ihtimali yaşadığından beri ellerin olmadan, ellerinin sıcaklığını hissetmeden güven dolu yüreğim.
Kocaman yüreğim… Üşümüyor artık. Sen ellerinle bomboş kalakalmışken ben bütün oldum kocaman yüreğimle. Sen azalırken ben çok oldum. Gel gitlerim yok artık dalgalar misali. Kıyılarında olmak istemiyorum artık. Gelmemek için acı da çekmiyorum. Daha dündü belki küçücük yürek olup ellerine bırakıverme arzum. Daha dündü belki gözlerini gözlerimde hissetmem. Şimdi…
Şimdiyse sana dair her ne varsa büyüyen yüreğimde kayboldu. Yaptıklarınla sen kaybettin. Kolay mı avuçlarına kendini bırakıverecek bir yürek bulabilmek. Kolay mı aşkla atan, titreyen yürek bulabilmek, kolay mı ellerinin arzusunu hep hisseden bir yürek bulabilmek…
Şimdi sen yan… Yan ellerinin bomboş kalışına. Bil ki hangi yürek ellerine yüreğini bıraksa benim yüreğimin titremesi gelecek aklına. Geç kalmışlığına yanacaksın.
Şimdi sen yan, bomboş kalakalmış ellerinle…
Yüreğim ne kadar küçücükse ellerin kocaman ama sıcacıktı. Yüreğim üşürken avuçlarının sıcaklığıyla ısınırdı. Yüreğim ellerindeyken ben sadece tek yürektim ellerinde. Sen ellerindin, bense yüreğimdim. Başka hiçbir şey yoktu. Ne seni sen yapan kafesin, ne beni ben yapan ten evim vardı. Ben küçük bir yürek sen kocaman, sıcacık bir el. İsteseydi(k)n sonsuzluğa küçük bir yürek ve sıcacık bir el gidebilirdik.
Dalgalar kıyıya neden gelir gider acep. Tam kavuşmuşken sahiline kendini neden geri çeker. Geri çektiğinde sebep ne ki tekrar gelir hasretlisinin kucağına. Bu böyle neden devran eder. Kavuştuğunda niye kalmaz, geri çekildiğinde niye geri gönder…
Tıpkı yaralı titreyen yürekler. Önce çekersin kendini derin nefes alarak, titrek yüreğin hep titrer, zemheride kalan ten misali. Sonra tutulmaz derinden alınan nefes, bırakılır, yürek yine üşür, hep üşür… Gelirsin sahiline titreye titreye, sonra tekrar geri çekilirsin yine titreye titreye… Sessizleşir yürek… Kimse duymasın diye değil sessizliği. Kollarına bırakırken ki sevinç çığlığını duyanlara inat, ayrılıklar acılaşmasın diye…sessiz yürek, sessiz kırılganlık… Sessiz sensizliğim….
Şimdi kocaman oldum, yüreğim ten evimde benim. Senin ellerinse bomboş kaldı. Şimdi yüreğim ne korkak ne tedirgin. Korkaklığı, kırılganlığı öylece kalakalma ihtimaliydi ya.. ihtimali yaşadığından beri ellerin olmadan, ellerinin sıcaklığını hissetmeden güven dolu yüreğim.
Kocaman yüreğim… Üşümüyor artık. Sen ellerinle bomboş kalakalmışken ben bütün oldum kocaman yüreğimle. Sen azalırken ben çok oldum. Gel gitlerim yok artık dalgalar misali. Kıyılarında olmak istemiyorum artık. Gelmemek için acı da çekmiyorum. Daha dündü belki küçücük yürek olup ellerine bırakıverme arzum. Daha dündü belki gözlerini gözlerimde hissetmem. Şimdi…
Şimdiyse sana dair her ne varsa büyüyen yüreğimde kayboldu. Yaptıklarınla sen kaybettin. Kolay mı avuçlarına kendini bırakıverecek bir yürek bulabilmek. Kolay mı aşkla atan, titreyen yürek bulabilmek, kolay mı ellerinin arzusunu hep hisseden bir yürek bulabilmek…
Şimdi sen yan… Yan ellerinin bomboş kalışına. Bil ki hangi yürek ellerine yüreğini bıraksa benim yüreğimin titremesi gelecek aklına. Geç kalmışlığına yanacaksın.
Şimdi sen yan, bomboş kalakalmış ellerinle…
Yorumlar
Yorum Gönder