Kadıköy'de Bir Gece

Eğlenmeye gidiyordu arkadaşlarıyla birlikte o gece. Kendinden yaşlarca büyük bir sevgilisi vardı. Yakın bir zamanda ayrılmıştı ama hala daha kalbi onunlaydı. Onunla birlikte gezdiği sokaklarda, şimdi arkadaşlarıyla birlikte eğleniyordu. Bu onu ne kadar mutlu edebilirdi? Bunun cevabını bir tek o bilebilirdi.

Bütün gece onu aradı gözleri aslında. Arkadaşlarıyla konuşurken bile "acaba o buranın önünden geçer mi? Geçerse ne tepki veririm?" gibi sorularla boğuşuyordu. Gecenin ilk yarısını onu düşünmekle geçirmişti. Asıl olan zaten ikinci yarısında olmuştu. Bulundukları eğlence yerinden kalıp başka bir yere geçme kararı almışlardı. Tekrardan "o" aklına gelmişti. Acaba nerelerdeydi? Her geçtiği kafenin önündeki masalarına ve görünen iç kısmına bakıyordu. İstediği şey olmuştu aslında...

İçerde tek başına otururken gördü onu. Saniseler içerisinde aklından milyonlarca soru geçti. "Ne konuşmalıyım? Konuşmalı mıyım? Gitsem yanına ne tepki verir? Gerçekten bitmiş miydi aşkımız?"... Ve daha bir sürü soru vardı aklında... Ama o bi anda deli cesaretiyle gitti onun yanına. Açtı barın kapısını hızlıca. Etraftakiler ona baktı "höst" dercesine... O kimseye aldırış edecek bir durumda değildi zaten. O yüzden direk onun yanına oturdu. Kısa, öz ve mesafeli bir konuşma geçti aralarında... Bunun sonucunda ağlayarak çıktı bardan dışarıya. Çünkü hala aşkı için savaşmak istiyordu. Bitmesin istiyordu.

Dışarı çıktı ve arkadaşlarından biraz uzaklaştı. İlerleyen saatlerde onların yanına geleceğini söyledi ve her zamanın onunla gittiği sahildeki ağacın dibine gitti. Ağacın dibinde saatlerce ağladı. Sonunda üzüleceği kadar üzüldüğünü düşündü. Ama yeterince üzülmemişti. Üzülmekten çok, çok fazla acı çekmişti... Çektiği acılar artık onu üzmüyordu. Yaşantısının bir parçası olmuştu. Bunun farkına varması uzun sürmüştü aslında...

Neler yapacağına karar vermek için, birazcıkta kafasının dağılması için tekrar arkadaşlarının yanına döndü. Sadece onunla bir hayatının olmayacağını anlamıştı. Aslında çevresinde ona değer veren ona güvenen bir çok dostu ve arkadaşı vardı. Artık onlar için savaşacaktı. Onları kaybetmemek için arkadaşlarını daha çok sevecekti...