LANETLİ KADIN

    

    Bir zamanlar zarafet ve canlılık yayan büyük bir konak olan bu ev, bugün eski ihtişamının unutulmaz bir hatırlatıcısı olarak duruyor. Mevcut hali gözü aldatsa da konağın şanlı geçmişini göz ardı edilmemeli. Bir zamanlar yaşam ve canlılıkla dolu bir yerdi, söndürülmeye karşı geçirimsiz görünen sonsuz bir enerji yayan bir cennetti. Büyük trajedi, bu evi bir arada tutan evin hanımının kalbi dayanılmaz bir çılgınlığa yenik düştüğü zaman konağın başına geldi. 

    Çektiği sıkıntının pençesinde, amansız bir yıkım yoluna girdi. Birer birer, kendilerini konağın bakımına ve refahına adamış sadık personelin istihdamına son verdi. Zaman geçtikçe, bir zamanlar konağın salonlarında dolaşan çocuklar kısa sürede dağıldılar, sevgili annelerini tüketen zayıflatıcı deliliğe tanıklık edemediler, etmek istemediler. Kaçma çabalarına rağmen, umutsuzluğun yankıları devam etti. Karısının kötüleşen zihinsel durumunun ağırlığıyla yüklenen evin efendisinin, sonunda kendi ölümüne yenik düştüğü ve arkasında paramparça bir miras bıraktığı söylenirdi. O günden itibaren, konak Lanetli Kadının Evi olarak bilinir hale geldi ve doğanın zümrüt göğsünün yemyeşil kucaklamasının ortasında zarifçe yer alıyordu. 

    Yerel halk, kadının son anlarının hikayelerini fısıldadı ve sonunu, sonsuza dek bu ıssız konağın dokusuyla iç içe geçmiş ıstıraplı çığlıkların kakofonisinde karşıladığını iddia etti. Trajik bir şekilde, vefatına rağmen, dolunayın aydınlattığı geceler, işkence görmüş çığlıklarının kalıcı, hayaletimsi yankılarına hala tanıklık ediyordu. Hanımefendinin ölümünün ardından, konak derin bir durgunluğa düştü, bir zamanlar göz kamaştırıcı odaları şimdi hayattan yoksun kaldı. Artık eski sakinlerinin kahkahaları ve ayak izleriyle dolup taşmıyor, boş bir kabuk haline geldi, sadece bir zamanlar tuttuğu yaşamın ciddi bir hatırlatıcısı haline geldi. Hiçbir canlılık, hiçbir varoluş belirtisi kalmadı, temeli şimdi yürek burkan bir harabe koleksiyonuna, lanetlerin yıkıcı gücünün ve insan varlığının kırılganlığının dokunaklı bir kanıtına indirgendi. İnsan bu harap yapıya bakarken, konağın görkemli geçmişini hatırlatmadan edemiyor. 

    Trajedinin acımasız gelgitleri tarafından yutulmuş bir geçmiş. Şimdi, ciddi bir sessizlik onu sarıyor, hayal gücünü büyüleyen ve bizi tuttuğu sırları düşünmeye çağıran gizemli bir aura ile örtülüyor. Çünkü bu yıkılan duvarların içinde anlatılmamış hikayeler, anlatılmamış duygular ve kaybolmayı reddeden geçmiş bir dönemin yankıları yatıyor.