BUGÜN BEKLEDİM

Bugün aslında çok kötü bir gün geçirdim. Bütün gün ondan bir mesaj bekledim. O bildirim sesi her çaldığında içim kıpır kıpır oldu. Ama beklediğim kadar bir ilgi göremedim.

Saçma sapan beklentiler içerisine girdim, kendi kendime kızdım, kendi kendime triplere girdim. Farkındayım, hepsinin farkındayım.

Ama yine de kendimi durduramadım.

Kendi kendime konuşurken buldum kendimi. Kafamın içinde onunla sayısız diyalog kurdum. Bir onun adına konuştum, bir kendi adıma.

Bazen tartıştık, ama hep haklı olan bendim. Çünkü onun haklı olabileceği bir senaryo kuramadım kafamda. Belki bu, ona çok kırıldığım içindir.

Belki de sadece bu kırgınlıktan kendime bir haklılık payı çıkarmaya çalışıyorumdur.

Beklentiye girmek ne kadar doğru bilmiyorum. Ama bir ilişki içerisindeyken insan ister istemez bir şeyler bekliyor.

İlgi, bir mesaj, kısa bir arama, içten bir "nasılsın?" belki. Küçücük şeyler aslında ama insanın kalbinde büyük yer ediyor.

Ve o küçük şeyler gelmediğinde büyüyen sadece boşluk oluyor.

Akşam yemeğinde bir şişe şarap açtım. Beni tanıyanlar bilir, çok fazla alkol tüketmem. Ama bu akşam içesim vardı.

Sabahtan beri kafamda dönüp duran sesleri bastırmak istedim. Belki bir nebze olsun sakinleşirim diye düşündüm.

Ama şu an buradayım. Klavyenin başında, yazarken buldum kendimi. Yazmak beni rahatlatıyor. İçimi dökebildiğim,

beni gerçekten dinleyen tek şey bazen sadece kelimeler oluyor.

Ve evet, bu gece biraz sarhoşum. Ama farkındayım. Kendime, hissettiklerime, beklentilerime dair her şeyin bilincindeyim.

İşte bu yüzden bu kadar yazdım. İçimde tutamayacak kadar doluyum. Yine de anlatmaktan yoruldum.

Yarın ne olur bilmiyorum. Belki yine aynı bekleyiş içinde uyanırım. Belki her şey daha kolay olur. Belki de olmayacak.

Ama bu gece böyle bitti. Kırgın, sessiz ve biraz da yorgun.

Haydi, iyi geceler.