Sürpriz: Sufle!

O sabah erkenden kalktım. Her sabah uğradığın pastahaneden bir tane simit aldım. Senle buluşacaktık. Ben akşam işten geç çıkacağım için sana evin anahtarını verecektim. Ortak bir noktada buluştuk. Buluşana kadar bende köşedeki çaycıda çayımı içtim ve simidimi yedim. Sonra bir sigara yaktım. Sen geldin oturdun karşıma. İki sohbet ettik. Sanki hiç konuşmamış gibi çaycıda da bulduk konuşacak bir şeyler. Benden anahtarı aldın. Sonra bende sende işe... 

Bir türlü akşam olmadı. Senle de konuşamadık bütün gün. Sabırsızlanıyordum akşam olsun diye. Bütün gün müşterilerle ilgilendim telefonda. Aramaktan vazgeçmiyorlardı bir türlü. Herkesin bir derdi vardı. Benimse aklım sendeydi. Akşam benden önce evde olacaktın. Gidip dinlenecek miydin? Yoksa bir şeyler hazırlayıp sürpriz mi yapacaktın? Merakımdan ölüyordum anlayacağın. 

Mesai saatim bitmişti. Beni de telefonda tüketmişlerdi artık. Enerjim kalmamıştı resmen. Birden sen geldin aklıma ve uçarcasına eve koştum. Servise bindim ve biran önce eve gitmek için şoföre "daha hızlı gidebilir miyiz?" diye sordum. Tabi beni takmadı ama olsun. İçim içime sığmıyordu. Eve her yaklaştığımda enerji doluyordum. Şarj yüzdem yükseliyordu sanki. 

Servisten iner inmez, önce bakkala uğradım ufak tefek atıştırmalıklar aldım. Sonra evin kapısını çaldım. İlk defa bir başkası bana kendi evimin kapısını açtı. 

-Hoş geldin

-Hoş buldum

Girdim içeriye, hemen banyoya attım kendimi, elimi yüzümü yıkayıp üzerimi değiştirip yanına mutfağa geldim. Mutfakta bir şey kokuyor ama çıkaramadım. Ocağa bakıyorum yemek pişmiyor. Ortalığa bakıyorum yine yemek yok. Fırının yanından geçerken bir sıcaklık vurdu koluma. O zaman anladım geçen hafta söz verdiğin sufleyi yaptığını. O kadar mutlu olmuştum ki inanamazsın. 

Eve benden önce gelmek istemenin sebebi aslında bana sufle yapmakmış.O yaptığın suflenin tadı hala damağımda. Her ne kadar gitmiş olsan da uzaklara tekrar gelip yapsan ya bana o marifetli ellerinden bir sufle daha.