Sansasyonel Sıradışılık

bir varmış, bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde deve tellal iken, pire berber iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken Peri masallarında yaşamaya benzemez gerçek hayat. İnsanları kandırmak ve avutmak için yazılmış bir dizi saçmalıktan ibarettir bazıları. İnsanların hayal dünyasını genişletirler. Mutlu olmak için insanların kendilerini kandırmalarına zemin hazırlar peri masalları. Kim ne için yazmış olabilir ki? Çocukluğumuzda annemiz bize gece yatmadan önce masal okurdu. Diyar diyar dolaşırdık. Hep iyiler kazanır, kötüler kaybederdi. Ve hepsi mutlu sonra biterdi. Sonsuza kadar mutlu yaşarlardı. Şimdilerde ise onlara özenir oldum. Mutlu sonla biten bir masalın baş kahramanı gibi hissediyorum kendimi. Elmayla beni zehirlemeye çalışanlardan kaçıyorum. Kaleye hapsedilmiş bir kızı ejderhadan kurtarıyorum. Uyuyan güzeli uykusundan ben uyandırıyorum. Masalları yazanlar acaba hayatlarında hep olmasını istedikleri şeyleri mi yazmışlardır? Bende mi masal yaz

Sen sevip öptün diye senin mi oldu Çiçekler taktın diye gelin mi oldu En süslü yalanlarla aldattın onu Geçmişler olsun geçmişler olsun Ara ara belki de bulursun Gündüz gece yalvar yakar olursun Sende sıra ne denir ki sana Geçmişler olsun Bir köşede unuttun başkası kaptı Aşkı çabuk öğrettin çok canlar yaktı Göz açıp kapadın baktın ki kaçtı Geçmişler olsun geçmişler olsun Ara ara belki de bulursun Gündüz gece yalvar yakar olursun Sende sıra ne denir ki sana Geçmişler olsun

Seviyorum ama bu sefer ki ötekilerden biraz daha farklı. Farkı nerede diye sorarsan eğer; bu sefer yazmak gelmiyor içimden. Mutluluğum içimde kalsın istiyorum. Yazdıklarımla sonsuz değil yaşadıklarımla sonsuz kalsın istiyorum. Sonsuza kadar sürsün istiyorum. Bu aşkın neden yazı yazdırmadığını bilmiyorum. Mutluyum, huzurluyum, seviyorum ama yazamıyorum. Yazmak istedim, yazmayı denedim, uğraştım. Olmadı bir türlü bu aşkı kaleme döküp yazamadım. Gerçi artık hangi yazı kaleme dökülüyor ki... Klavyeme döküp yazamadım demeliydim. Klavyede ki harfler, oluşturulabilecek kelimeler, o kelimelerden kurulan cümleler bu aşkı anlatmaya yetmedi. Yada ben başaramadım. Belki yazamamamın sebebi O'dur. Uzaklarda, benden ayrı başka bir diyarda. Belki de saklamak istemişimdir içimde bir yerlerde bu aşkı. Belki o yüzden yazamıyorumdur. Daha bir sürü sebep sayabilirim aslında ama şimdilik sebep olarak bile bu kadarını yazabiliyorum. Körelmekten korkuyorum....

En garip tanışma olayım idi aslında bu tanışma. Çünkü birbiri ardına bir sürü mesaj gelmişti o gün. Hepsini de o göndermişti. "Tanışmak istiyorum seninle" gibisinden bir sürü mesaj atmıştı. Bende "o kadar ısrarlı bi şekilde tanışmak istemiş, o zaman tanışayım" diye düşünerek "olur, tanışalım" dedim. Biz tabi konuşmaya başladık. En başta ben takmamaya, cool olmaya falan çalıştım. Hatta bir sürü yalan söyledim. Çünkü bunun da ötekiler gibi ciddi olmadığını, lay lay lom olduğunu düşünmüştüm. Bir kaç gün geçtiğinde muhabbetimiz koyulaşmaya başlamıştı ve ben söylediğim yalanlar için pişmanlık duymaya başlamıştım. Bir gece ansızın otobüse bindim ve onun yanına gittim. Onun hiç bir şeyden haberi yoktu. Çünkü benim zaten o şehirde olduğumu sanıyordu. Artık buluşmak istediğimi söyledim. Akşam üzeri saat 16:00'da bar'da buluştuk. Buluştuğumuz da bir tek biz vardık mekanda. Etraftaki garsonlarda sanki sürekli bize bakıyorlardı. Bizde ordan burdan bahsedip

Aslında kimse hiç kimse bilmez içimdeki fırtınalardan. Çünkü hiç kimseye anlatmam fırtınalarımı. İnsanların zaten kendi dertleri başlarından aşkın, bir de benimle uğraşmalarını istemem doğrusu. Hep kendi kendime kurtuldum fırtınalardan. Kendi gemimim hem kaptanıydım, hemde tayfası. Çok zorlandım gerçekten. Ama her şeye yetişebildiğimi gördüm. Yalnız değildim aslında çevremde çok arkadaşım vardı ve yeteri kadar dostum... Yardım istemedim onlardan. Yalnız halledebildim çünkü hepsini. Belki bir gün başa çıkamayacağım bir fırtına karşıma çıkarsa biliyorum ki hiç bir dostum beni yalnız bırakmayacak. Hepsi benim arkamda olacaklar. Ben yine kaptan olacağım kendi teknemde... Belki kahve içmeye gelen arkadaşlarım oldur güvertede... Birbirimize anlatacak uzun ve bol kahkaha dolu anlılar anlatırız. Gülmek çünkü güzel şey. Ben birini mutsuz görmeye dayanamam. Çok arkadaşımı dinlemişimdir geceler boyunca. Dertlerini dinleyip neler yapması gerektiği konusunda tartışmışızdır. En azından onun kafa