Sansasyonel Sıradışılık

Bir damla kaçıverdi  Kirpiklerin arasından Salına salına süzüldü  Elmacıklarından yanağına Birden irkildi dışarıdan gelen sesle Gök gürlemişti aniden Gökyüzü de eşlik eder olmuştu ona Tutmadı gözyaşlarını Yağmurdan ilham aldı Koşarak evden çıktı Gökyüzüne doğru döndü Ağlamaya başladı Bir yandan yağmur çarpıyordu  Bir yandan akıyordu göz yaşları Aslında yağmur ağluyordu Anlamazdı zaten kimse ağladığını Dışarıdaydım, ıslandım derdi en fazla Çok zor değildi ya Tutamadı göz yaşlarını Yağmurdan ilham aldı Egemengin...

Gün güneşin doğmasıyla başlar. Gökyüzüne yükselir büyüyerek ve daha fazla ışıldayarak. Son zamanlarda buna pek rastlayamıyorum. Çok fazla bulut, çok fazla kara bulut. Yağmur bitmiyor. Gök nasıl üzülmüşse artık, ağlaya ağlaya dökemedi içini. Çok kötü bir durum. Üzülüyorum aslında. Yok la üzülmüyorum aslında. Gök bu ağlar ağlar susar diyorum. Zırlarken çok sesi çıkar. Hatta korkutur çoğu insanı. Çocuklar saklanırlar yorganın altına. Annelerine sarılırlar. Onlara üzülüyorum aslında, bir yandan da gülüyorum. Büyüdükleri zaman anlayacaklar korkmamaları gerektiklerini. Büyüdükleri zaman kendileri bile gülecekler. Anneleri anlatacak onlara "sen küçükken ...........". "vay be ben neymişim, ne salaklıklar yapmışım küçükken" diyeceksin. 7 Bazı anılarını arkadaşlarına anlatacaksın ve hep birlikte güleceksiniz. Onlarda anlayacak ne kadar gülünç bir çocukluk geçirdiğini. Şimdi gökyüzü biraz gülümsese insanlar daha mutlu olsa. korkutmasa kimseyi. Herkes iyidir ...