Sansasyonel Sıradışılık

Biliyorum ilk defa bu kadar uzun bir ara verdim yazmaya. Ama şu sıralarda hiç bir şey yazasım yok. Gerçi hala daha yok diyebilirim. Artık yaşadıklarımı yazmak istediğim zaman kelimelere sığdıramıyorum çünkü. Bilgisayarımın başına oturup yazmaya heveslendiğim zaman aklımdan bütün kelimeler uçuyor ve cümleleri oluşturamıyorum. Ama artık yazacağım, ben yazdıkça kendimi daha iyi hissediyorum. Yazmalıyım!  Yeni yıla girdiğimizden bu yana çok şey oldu, çok şey değişti. Yavaş yavaş kendimi toparlamaya çalışacağım ve yazmaya başlayacağım hepsini. Bu bir başlangıç yazısı olsun !

Seviyorum ama bu sefer ki ötekilerden biraz daha farklı. Farkı nerede diye sorarsan eğer; bu sefer yazmak gelmiyor içimden. Mutluluğum içimde kalsın istiyorum. Yazdıklarımla sonsuz değil yaşadıklarımla sonsuz kalsın istiyorum. Sonsuza kadar sürsün istiyorum. Bu aşkın neden yazı yazdırmadığını bilmiyorum. Mutluyum, huzurluyum, seviyorum ama yazamıyorum. Yazmak istedim, yazmayı denedim, uğraştım. Olmadı bir türlü bu aşkı kaleme döküp yazamadım. Gerçi artık hangi yazı kaleme dökülüyor ki... Klavyeme döküp yazamadım demeliydim. Klavyede ki harfler, oluşturulabilecek kelimeler, o kelimelerden kurulan cümleler bu aşkı anlatmaya yetmedi. Yada ben başaramadım. Belki yazamamamın sebebi O'dur. Uzaklarda, benden ayrı başka bir diyarda. Belki de saklamak istemişimdir içimde bir yerlerde bu aşkı. Belki o yüzden yazamıyorumdur. Daha bir sürü sebep sayabilirim aslında ama şimdilik sebep olarak bile bu kadarını yazabiliyorum. Körelmekten korkuyorum....