Sansasyonel Sıradışılık

     Neden beni terk ettiğini açıklayabilir misin? Bu soruyu defalarca kendi kendime sordum, ancak cevaplarını bir türlü bulamadım. Her gün evimin içinde, kendi düşüncelerimle sadece senin hayaletinle dertleşiyorum. Odaya yayılan sessizlik içerisinde, karmaşık duygularımın içinde kaybolup gidiyorum. Aklımı meşgul eden bu soruyla birlikte, hayali konuşmalarımızın, gerçek yankıları giderek daha net ve belirgin hale geliyor. Kendi karanlık dünyamda dolaşıp dururken, hangi sebeple ayrıldığını anlamaya çalışıyorum. Artık yemek yaparken, senin olmadığını bile bile sana da tabak hazırlıyorum. Filmler ve diziler izlerken, olayları sana anlatmaktan kendimi alamıyorum. Hatırlaması artık acı veren anılarla dolu olan dolabındaki kıyafetlerini atmaya kıyamadım. Belki bir gün geri gelirsin diye umut ettim ve sanırım etmeye de devam edeceğim.       Senin gülüşün, sevgin ve sıcaklığın beni hala sarıp sarmalıyor. Gülüşündeki neşe ve içindeki samimiyet, her seferinde beni mutlu ediyor ve derin bir huzur

    Ayrılmayı hak etmiyorduk, özellikle de böyle harika bir aşkımız varken. Aramıza girebilecek hiçbir şey yokmuş gibi görünüyordu, ama yine de, işte buradayız, görünürde hiçbir sebep olmadan ayrılıyoruz. Sahip olduğumuz şeyi aniden sona erdirmenin bir anlamı yok, haksız ve adaletsiz hissediyoruz. Bunu hak etmedik. Merak ediyorum, bize ne oldu? Nefret, bir zamanlar canlı ve sevgi dolu ilişkimize nasıl girdi? Paylaştığımız sevginin bu kadar yıkıcı bir şeye dönüşebileceğini düşünmek beni bitiriyor. Sadece birbirimize değil, birlikte yarattığımız anılara da ihanet gibi geliyor.       Birlikte geçirdiğimiz o yıllara dönüp baktığımda, kendime yardım edemiyorum, bir üzüntü sancısı hissediyorum. O kahkaha dolu anlar, paylaşılan hayaller ve koşulsuz destek çok değerliydi. Bizi kim olduğumuza, bir çift ve birey olarak şekillendik. Ve şimdi, zaman içinde sonsuza dek kaybolmuş uzak anılar gibi olduk. Keşke neyin yanlış gittiğini, neyin bu kadar büyük ölçüde değiştiğini anlayabilseydim. Yaptığımız