AYRILMAYI HAK ETMEDİK

    Ayrılmayı hak etmiyorduk, özellikle de böyle harika bir aşkımız varken. Aramıza girebilecek hiçbir şey yokmuş gibi görünüyordu, ama yine de, işte buradayız, görünürde hiçbir sebep olmadan ayrılıyoruz. Sahip olduğumuz şeyi aniden sona erdirmenin bir anlamı yok, haksız ve adaletsiz hissediyoruz. Bunu hak etmedik. Merak ediyorum, bize ne oldu? Nefret, bir zamanlar canlı ve sevgi dolu ilişkimize nasıl girdi? Paylaştığımız sevginin bu kadar yıkıcı bir şeye dönüşebileceğini düşünmek beni bitiriyor. Sadece birbirimize değil, birlikte yarattığımız anılara da ihanet gibi geliyor. 

    Birlikte geçirdiğimiz o yıllara dönüp baktığımda, kendime yardım edemiyorum, bir üzüntü sancısı hissediyorum. O kahkaha dolu anlar, paylaşılan hayaller ve koşulsuz destek çok değerliydi. Bizi kim olduğumuza, bir çift ve birey olarak şekillendik. Ve şimdi, zaman içinde sonsuza dek kaybolmuş uzak anılar gibi olduk. Keşke neyin yanlış gittiğini, neyin bu kadar büyük ölçüde değiştiğini anlayabilseydim. Yaptığımız veya söylediğimiz bir şey miydi? Yoksa bizi birbirinden ayıran kontrolümüz dışındaki koşullar mıydı? Kapanma eksikliği beni kalıcı bir kafa karışıklığı ve özlem duygusuyla bırakıyor. Gerçekten ilerlemek için, bu sıkıntılı zamanlarda eylemlerimizi ve duygularımızı yansıtmamız gerektiğine inanıyorum. Davranışlarımızın kalıplarını analiz etmemiz ve bu kopuşa yol açan tetikleyicileri tanımlamamız gerekir. Ancak o zaman iyileşmeye ve hatalarımızdan ders almaya başlayabiliriz. 

    Birlikte geçirdiğimiz o yılların seninle bir daha asla yaşanmayacağını kabul etmek acı verici. Bu, yavaş yavaş uzlaşmaya başladığım bir gerçeklik. Ama geçmişte yaşamanın, bize ne olduğunu anlamaya daha fazla yaklaştırmayacağını biliyorum. Aşkımızın neden ekşi hale geldiğini asla tam olarak anlayamayabiliriz, ancak tarihin kendini tekrar etmemesini sağlamak için çaba gösterebiliriz. Kendimize ve birbirimize karşı dürüst olarak, açık ve samimi bir şekilde iletişim kurarak, gelecekteki ilişkilerde bir güven ve saygı temeli oluşturabiliriz. Tek istediğim kapanış, duygu ve düşüncelerimizi düşmanlık duymadan paylaşabileceğimiz bir sohbet. Bu, iyileşmeye ve kendi içimizde huzur bulmaya yönelik bir adımdır. 

    Aşkımız sona ermiş olabilir, ancak kendimizi keşfetme ve büyümeye doğru yolculuğumuz devam ediyor. Sonuç olarak, böyle harika bir aşkımız varken ayrılmayı hak etmedik. Bu ani ayrılmanın meşru bir nedeni yok. Ne olabileceğini düşünmek kalp kırıcı. Bununla birlikte, deneyimlerimizi yansıtarak ve onlardan öğrenerek, sevgimiz zamanın testine dayanamasa bile, bireyler olarak büyüdüğümüz bilgisinde teselli bulabiliriz.