Sansasyonel Sıradışılık

Senin varlığının benim için ne anlama geldiğini ifade etmeye kelimeler yetmez. Bu mektubu yazarken, kalbimde bir kasırga gibi esen duygularımdan yola çıkarak, seni kaybetmenin verdiği acıyla her gün yüzleşiyorum. Kendi ilgisizliğimin, bu derin sevginin önünde bir engel teşkil ettiğini kabullenmekle kalmayıp, senin duygularına karşı olan kör noktalarımı ve sana gereken özeni göstermekteki eksikliklerimi acı bir netlikle görüyorum.  Geçmişte, kalbimin derinliklerinde sakladığım bu duyguları sana açmam gerektiğini fark etmemiş olmanın pişmanlığı içindeyim. Bu mektup, bir bakıma, seninle aramızdaki o güçlü bağın zamanla nasıl zayıfladığını anlamamın ve bu durum karşısında içimde büyüyen boşluğa dair hissettiklerimi ifade etme çabamdır. Belki de bu sözcüklerle kalbimdeki girdabı dindirmek ve seninle olan ilişkimizde yaşadığım kör noktaları aydınlatmak mümkündür. Her ne kadar bu satırların sana ulaşmasının imkânı olmasa da içimdeki bu büyük boşluğu doldurmanın bir yolu olarak, hislerimi ...

    Çok fazla sevgim ve endişem vardı, ama bunu kimseye gösteremedim. Derinlerde, sakin ve toplanmış cephemin altında, bir bağlantı için özlem duyan, birinin sevgimi anlamasını ve karşılık vermesini isteyen savunmasız ve duygusal bir insandım. Ama insanların beni algıladığı havalı adam değildim. Geceden geceye, sessizce seni uzaktan gözlemlerdim. Sen huzur içinde uyurken, kalbim çırpınır ve duygularım taşardı. Senin varlığınla büyülendim, seninle her anı kendi sessiz yolumla besledim. Saçlarını nazikçe okşardım, yanaklarını okşardım ve yumuşak hareketlerimden habersiz mutlu bir şekilde uzanırken masumiyetine hayran kalırdım. Yüksek sesle ifade edemediğim sevgi ve ilgiyi ifade etme yolum buydu. Ama sonra her şey değişti. Hayatıma girdin ve sana verdiğim güvene ihanet ettin. Sanki eylemlerinle tüm varlığımı paramparça etmişsin gibi hissettim ve ihanetinin acısı tarif edilemezdi. Sanki kasıtlı olarak üzerime basmışsın gibiydin, senin için sahip olduğum her türlü sevgi ve ilgiyi e...

Bugün ne mi yaptım? Çay demledim kendime Oturdum her zaman ki köşemde Önce gazeteleri okudum Sonra kitabımı Bilirsin erken kalkarım ben Az uyurum geceleri de Dalmışım kitaba Ne de güzel yazmış yazar Saat çoktan öğleni geçmişti Caddeye çıktım sonra Bankın birine oturdum Biraz insanları gözlemledim Soğuktu biraz hava Paltomu almamıştım Köşedeki kafeye girdim Karnım acıkmıştı Bir iki parça birşeyler yedim içtim Kalktım tekrar caddedeki banklara oturdum İzledim durdum Kimisi sarmaş dolaş geziyordu Kimisi tartışıyordu Kimisi yeni tanışıyordu Kimi borsadan Kimi eşinden bahsediyordu Boşverdim kalktım yürümeye devam ettim Adımlarım beni eve getirmiş Fark etmemişim Benim dönüp dolaşıp geleceğim yer belli Senin ki de öyle olsun Dön geri Özlüyorum seni Evin burası senin Benim yerim senin yanın Her günüm böyle bitmesin Hadi gel Hasretim bitsin Egemengin

Sonunda Bartın'dan kurtuldum. İzmit sınırları içerisindeyim. İstediğim yer burası. Burada daha mutluyum.