Sansasyonel Sıradışılık

Gece terasta yıldızları seyrederken uyuyakalmışım. Sabah güneş tepemde beni cayır cayır yakarken küfür ede ede uyandım. Gözlerimi açamıyordum. İçeriye kendimi atmadan önce dizimi de sandalyeye vurdum. Canım yandı tabi ama gözlerim "karanlıııığaa koşşşşş" diye bağırıyordu. Yatağıma geçtim biraz daha uyurum diye düşündüm ama uyuyamıyordum sağa döndüm sola döndüm bir gram uyuyamadım. Kalktım duş aldım, kendime geleyim bahanesiyle. Biraz televizyon izleyeyim dedim. Sabah programları da çok eğlenceliymiş gerçekten. Sıkıldım kapattım. Yürüyüş yapayım bari diye kendimi sokağa attım. Harika bir sahil var, büyük bir park. Sabah pek kimse olmaz hafta içleri ama hafta sonu öyle kalabalıktı ki. Kulaklığımı taktım hızlı hızlı yürüyorum. Kimse umurumda değil. Biraz terleyip eve gitmek amacım. Ulan en fazla yirmi metre sonra eski bir arkadaşıma rastladım parkta. O da spor yapmaya gelmiş. Gel, oturalım iki laf edelim dedi. Özlemiş sanırım. Ben görmeseydim aklıma bile gelmezdi. İsteksiz ist

Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim... Ne hissettiysem onu söyledim , onu yaşadım... Yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım...  Asla keşkelerim olmadı... Hiçbir zaman kendimle vicdan muhakemesi yapmak zorunda kalmadım... Karşıma bazen gerçek yüzler, bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım..  Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim, ya da asla birini severken karşılığını beklemedim... Dostluğuma değer biçmedim, sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...  Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim... Bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım... Ama hata insana mahsustur dedim..  Affettim , af diledim..  Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.Belki de içten içe sinsice güldüler... Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım...  Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar... B

Sizi öldüren birini sevdiğinizde, bu size hiçbir seçenek bırakmaz. Nasıl kaçabilirsiniz, nasıl savaşabilirsiniz; yaptığınız şey ya sevdiğiniz kişiyi incitiyorsa? Yaşamınız bütün verebileceğiniz ise, nasıl vermezsiniz? Eğer karşınızdaki kişi gerçekten sevdiğinizse?  Bazıları dünyanın sonunun ateş olduğunu söylüyor, bazıları da buz, tutkuyu tattığımdan ateşi tercih ediyorum ben. Uyanmanın zamanı geçiyor. İmkansız göründüğü zaman bile. Hatta saatin her tik tak edişi insanın canını acıtsa da. Yavaş yavaş geçiyordu saniyeler. Yalpalayarak ve sessizliklerin içinde sürünerek. Ama bir şekilde geçiyordu. Benim için bile... Tek ve hiç tükenmeyen özelliğim kaybetsem bile kendi küllerimden yeniden doğa bilmemdir. Kötü kısmı kontrol dışı hissetmek... Kendimden emin olmadığımı hissetmek... Tıpkı senin benim yakınımda olmaman gibi, tıpkı diğer hiç kimsenin olmaması gibi...  Eğer sen varsan cennete ihtiyacım yok!

İçimde kalmasına izin verdim duygularımın Bu sefer dışarı vurmadım Önceden vurdum da ne oldu Gelen bana vurdu giden bana vurdu Belkide pişman olacağım Sadece mantığımı kullandım Kalbimi susturdum Ben geleceği düşünerek hayaller kurarım Biteceğini bile bile başlamam artık bir aşka O yüzden yalnızım zaten Yaşayamıyorum Kırılmasına izin vermiyorum kalbimin Mantığım böyle olmasını istedi aşkım Kalbimi sana verdim geçen gün Bundan senin bile haberin yok Hatta mantığımı bile kandırdım Onunda haberi yok aşkım Aşkım diyorum sana Çünkü bu kalp açık sana Sen ne hissediyorsun bilmiyorum Eğer aynı duygulardaysan Ve eğer söylersen bana Ben zaten şimdiden aşkım demeye başladım Belkide kendi kendime kuruntular yaratıyorum Aşkım beni duyuyorsan Nereye gideceğini biliyorsun