Sansasyonel Sıradışılık

Tarih içinde zamanımızın paradoksunu şöyle sıralayabiliriz: Daha yüksek binalarımız, ama daha kısa sabrımız Daha geniş oto yollarımız, ama daha dar bakış açılarımız var. Daha çok harcıyoruz, ama daha az şeye sahibiz Daha fazla satın alıyoruz, ama daha az hoşnut kalıyoruz. Daha büyük evlerimiz, ama daha küçük ailelerimiz Daha çok ev gereçleri, ama daha az zamanımız var. Daha çok eğitimimiz, ama daha az sağduyumuz Daha fazla bilgimiz, ama daha az bilgeliğimiz var. Daha çok uzmanımız, ama yine de daha çok sorunumuz Daha çok ilacımız, ama daha az sağlığımız var. çok fazla alkol ve sigara tüketiyoruz,  çok savurganca para harcıyoruz,  çok az gülüyoruz,  çok hızlı araba kullanıyor,  çok çabuk kızıyoruz,  çok geç saatlere kadar oturuyor,  çok yorgun kalkıyoruz,  çok az okuyor, çok fazla tv izliyoruz  ve  çok ender şükrediyoruz. Mal varlıklarımızı çoğalttık, ama değerlerimizi azalttık. Çok konuşuyoruz, çok az seviyoruz ve çok sık nefret ediyoruz. Geçimimiz

Ne hesabını veremeyeceğim bir günüm oldu ne de vicdanımı lekeleyen bir geçmişim... Ne hissettiysem onu söyledim , onu yaşadım... Yaşadığım bir tek andan bile pişmanlık duymadım...  Asla keşkelerim olmadı... Hiçbir zaman kendimle vicdan muhakemesi yapmak zorunda kalmadım... Karşıma bazen gerçek yüzler, bazen sahteler çıktı ama olsun ben yine sadece hislerimle yaşadım..  Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim, ya da asla birini severken karşılığını beklemedim... Dostluğuma değer biçmedim, sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...  Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim... Bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım... Ama hata insana mahsustur dedim..  Affettim , af diledim..  Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.Belki de içten içe sinsice güldüler... Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım...  Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar... B

Kendimle alakalı bir konuya değinmek istiyorum bu gece. Aşık olamadığımı fark ettim. Biraz geç olduğunun farkındayım. Geç olsun güç olmasın demişler. Bende buna inandım işte. En son aşık oluşumu hatırlıyorum. Ne kadar acı çekip üzülmüştüm. Neler neler yapmıştım onun için de hiç bir şeyi görmemişti. Sırıl sıklam sevdiğimin aşık olduğumun farkındaydı. Sorun onun bana aşık olmamasıydı. Sevgiye boğmuştum onu. Çok fazla gelmişti benim sevgim ona. En sonunda zaten bunalmıştı  sevgimde. O yüzden gidip aldatmıştı beni başka adamlarla. İşte bu olandan sonra ben tamamen soğudum aşka karşı. Yapamadım başkasıyla. Denedim ama olmadı. Tam diyorum ki "bu sefer aşık olacağım", başka bir sorun çıkıyor karşıma. Olmuyor! Aşk bana uğramıyor senden sonra salak! Bunlar hep senin suçun. Herkesi sen gibi zannediyorum artık. Artık ölesiye bağlanamıyorum birine, sevemiyorum. Hep bir adım geriden takip ediyorum onu ya da on beş adım geriden desek daha doğru olur. Çünkü yakınlık kuramıyorum. Aşık