Sansasyonel Sıradışılık

Aşkın yaşı olmadığına inanıyorum. Seni bulmasının da belli bir zamanı ya da kuralı yok. Doğru yer, doğru zaman ve uygun koşullar oluştuğunda aşk zaten seni bulur. Ama şu soruyu kendime sormadan edemiyorum: Bu aşk yolculuğu sırasında daha ne kadar yanlışa çarpmamız gerekecek? Doğru kişiyi nasıl bulacağız? O bizim karşımıza çıkacak mı ya da ne zaman karşımıza çıkacak? Bu sorular üzerine düşünmek beni zaman zaman çıkmaza sokuyor. Geçenlerde bir film izledim. Filmde 2. şansın verilebileceğine dair bir sahne vardı. Bu sahne beni derinden etkiledi. Ancak kendimi düşününce, ben asla 2. şansı vermeyen biriyim. Bir davranışı hata olarak görüyorsam, adeta keskin bir bıçak gibi o kişiyi hayatımdan çıkarıyorum. Pire için yorgan yakmak derler ya, işte tam olarak öyle bir tavır. Ama bu davranışımın ne kadar doğru olduğuna emin değilim. Bu, beni daha doğru bir insan mı kılar, yoksa gereksiz yere sert mi davranıyorum? Beni en çok etkileyen şeylerden biri de şu cümleydi: "Ama bu güçlü duruşun ...

Duygular, anlık dalgalanmalar gibi. Bir an mutluluk ve sevginin zirvesindesiniz, bir sonraki an hayal kırıklığının derinliklerinde. Bu değişimler, özellikle mesafeler ve iletişim eksikliği ile birleşince, daha da karmaşık hale gelir. Bugün, teknolojinin altın çağını yaşıyoruz. Yüzlerce kilometre uzaktaki insanlarla saniyeler içinde bağlantı kurabiliyoruz. Ancak bu kolaylık, bazen tam tersi bir etki yaratarak, yanınızda olmak istediğiniz kişiyle olan bağınızı zayıflatabiliyor. İletişim çağında, ironik bir şekilde, iletişim eksikliği güvensizlik ve endişeye yol açabiliyor. Yan Yana Mutluluk, Uzakta Belirsizlik Yanında olduğunuzda size huzur veren, sevildiğinizi hissettiren bir kişi düşünün. Ama mesafeler araya girdiğinde, sanki görünmez bir duvar örülüyor. Aranızdaki bu "uzaklık," fiziksel olmaktan çok duygusal hale geliyor. "Bir şeyler ters mi gidiyor?", "Neden bu kadar sessiz?" gibi sorular zihninizi meşgul etmeye başlıyor. Aslında her an haberleşmek, süre...

Uzun zaman sonra ilk defa, kalbimde kelebeklerin kanat çırpışlarını hissediyorum. Hayatın koşuşturmacasında, bir köşe başında karşıma çıkan bu duygu, sanki unutmuş gibi hissettiğim bir mutluluk şeklinde kendini gösteriyor. Bu sefer farklı. Bu sefer daha derin, daha samimi, daha gerçek. Uzun bir süre boyunca, hayatımda birini sevme fikrinden uzak kalmıştım. Ama şimdi, fark ediyorum ki kalbim yavaşça yeniden ısınıyor. Her anında yeni bir heyecan bulduğum biri var hayatımda. Onunla paylaştığım küçük detaylar, anlamı büyütüyor. Gün içerisinde kullandığı bir kelime, gülümseyişi ya da dalıp giden bakışları beni sanki farkında olmadan kendi dünyasına çekiyor. Bugün, tam da böyle bir anı yaşadım. Bir anıda, onun söylediği bir sözle kalbime oklar saplandı. Ama bu oklar acıtıcı değil; aksine, tatlı bir sersemliğini hissediyorsunuz. O an fark ettim ki, belki de Eros bizim yanımızdaydı. Dilerim ki, elindeki okların birkaçı onun kalbine de isabet etmiştir. Hayatın bir böyle güzel tarafı var. Beklen...