Sansasyonel Sıradışılık

En sevdiğin yemeğin yemeği yaptım bugün Uzun zamandır yoksun sen Ama evde sevdiğin bir koku olsun istedim Senin usulüne göre yaptım Bana bu yemeği acele ederek yaptığımı söylerdin Soğanları kestim önce Biraz ağladım ama soğanlar yüzündendi Kavurdum pembeleşeyinceye kadar Herşeyi senin gibi yaptım Baharatları sonradan attım Bol bol kekik döktüm Servis yaptım geniş tabaklarda Masanın ucuna geçip oturdum Öteki ucunada sana servis açtım Eski günler canlandı yine gözümde Ben masanın ucunda otururdum Sense beni süzerek bi yandan yemek yapardın Sevgini katıyordun galiba yemeklere Ben senin gibi lezzetli yemek yapamıyorum Marifetli değilim sen gibi Olmamış zaten bu yaptığım  Boğazıma dizildi resmen Sen gelsen ya eskisi gibi Eski günlere dönsek ya Sen karşımda yemek yapsan Ben sana günümü anlatsam Aşkla doyursan beni Soğanlar da keşke ağlatmasa Egemengin

Aşk mı dedi biri? O aşka inanmazdı Duyguları değil Mantığı yönetirdi onu Ta ki onunla karşılaşana kadar Anlamadı ne hissettiğini Hislerine ket vurmaya çalıştı mantığı Duygular galip geldi bu sefer Çünkü saklamaya çalıştıkça Daha çok gün yüzüne çıktı duygusu Aşık oldu Sırılsıklam aşık oldu Daha önce hiç yaşamadığı Aşkı keşfetmişti Ve hakim olamamaya başladı kendine Ne yaptığını anlayamıyordu Avare olmuştu Leyla olmuştu Ve şimdi gerçek duyguları yaşayacaktı Aşkı Acıyı Özlemi Kıskanmayı Hepsini iliklerine kadar hissedecekti Daha fazla yalpalanacaktı Duygularını dizginlemeyi öğrenecekti Öğrenmeliydi O zaman duygu ve mantık dengesini kurabilecekti O zaman tadında yaşayacaktı Aşkı Acıyı Özlemi Kıskanmayı Anlayacaktı gerçek mutluluğu Egemengin

Yok artık Günlerdir haber yok Öldü mü kaldı mı  Bilen yok Ulaşmıyorum ona İnadımdan Aramıyorum onu İnadımdan O arayacak beni Eninde sonunda arayacak Alacak ağzının payını benden Ama kıyamam Çünkü seviyorum O mesaj atsın ya da arasın Hiç bir şey olmamış gibi Konuşmaya devam ederim Telefonu kapattığım gibi Kendime kızarım Ama sevmeye devam ederim seni Egemengin

Bugün ne mi yaptım? Çay demledim kendime Oturdum her zaman ki köşemde Önce gazeteleri okudum Sonra kitabımı Bilirsin erken kalkarım ben Az uyurum geceleri de Dalmışım kitaba Ne de güzel yazmış yazar Saat çoktan öğleni geçmişti Caddeye çıktım sonra Bankın birine oturdum Biraz insanları gözlemledim Soğuktu biraz hava Paltomu almamıştım Köşedeki kafeye girdim Karnım acıkmıştı Bir iki parça birşeyler yedim içtim Kalktım tekrar caddedeki banklara oturdum İzledim durdum Kimisi sarmaş dolaş geziyordu Kimisi tartışıyordu Kimisi yeni tanışıyordu Kimi borsadan Kimi eşinden bahsediyordu Boşverdim kalktım yürümeye devam ettim Adımlarım beni eve getirmiş Fark etmemişim Benim dönüp dolaşıp geleceğim yer belli Senin ki de öyle olsun Dön geri Özlüyorum seni Evin burası senin Benim yerim senin yanın Her günüm böyle bitmesin Hadi gel Hasretim bitsin Egemengin

Standart bir iş günüydü yine Ne yaptığımı hatırlamıyorum dahi Çantamı aldım çıktım Arabaya doğru gittim Anahtarımı ararken çantamda Senin bıraktığın notlardan birini buldum Her yere not bırakmayı severdin Bende onları bulmayı Ama bu sefer buruşturup attım Unutmam lazım seni Eve geldim Bu sefer beni  "Hoşgeldin aşkım" notun karşıladı Onu da yırttım attım Odama gidip üzerimi değiştirdim Kirli sepetinin üzerinde  "Yıkamayı Unutma" yazmıştın Onu da yırttım attım Elimi yüzümü yıkadım Aynada başka bir not vardı "Çok Güzel Görünüyorsun" Yırttım attım onu da Mutfağa gidip yemek yapasım geldi Ama yine notlarınla karşılaşacağım diye Yapmadım o akşam yemek Dışarıdan söyledim Aradım bütün evi Bulabildiğim kadarını yırttım ve attım "Seni seviyorum aşkım" "Sakın elini kesme" "Evi havalandırmayı unutma" "Bugün çok