Nasıl olsa "O" cepte
Öylesine bakmıştım aslında. Hiç bir kötü niyetim yoktu. Kötü bir şey göreceğimin farkında değildim. Gayet rahattım. Sadece biraz uykum kaçmıştı. Herkes gibi vakit geçiyordum bende.
Arkadaşlarıyla olan konuşmalarını fark ettim, merak ettim sonra. Açtım okudum. Sanki sevdiğim değildi o konuşan. Ben başka birini tanımışım, sevmişim... Gülüşmeler, eğlenmeler ona ait değildi sanki. Cepte olan biri varmış. BEN! başkaları da girip çıkabilirmiş ben varken onun hayatına. Bu normalmiş onun için. Bunları okuyunca kendimden geçtim. Titredim. Gözümden yaş geldi. Kalbim ilk defa böyle çarpı ona karşı, nefret doluydu. Sevgimden eser yoktu. Kendi kendime bağırdım çağırdım. gecenin bir yarısı olduğu için uyumaya çalıştım. Ama başaramadım. Bunu ona anlatmalıydım. Yoksa içimdekiyle kendi kendimi yiyip bitirebilirdim. O derece güçlü bir duygu kazandırdı bana okuduklarım.
Neyse aramaya cesaret bulduktan sonra aradım. Daha uyumamıştı. "Uykunu kaçıracak bir şey söyleyeceğim" dedim. "Hay hay buyur söyle hayatım" dedi. Aslında söyleyeceğim şey hakkında en ufak bir bilgisi bile yoktu. Aklının ucundan bile geçmezdi bu şey. Gecenin bir yarısı, onun arkadaşlarıyla olan konuşmalarını okumak. Evet, belki yaptığım yanlış bir şey. Yapmamam gereken bir şey. Ama meraklıyım ben. Araştırmak huyumda var. İncelemeliyim, yoksa uyuyamam.
Söyledim. Böyle böyle konuşmuşsunuz. "Beni gerçekten sevmemişsin, hiç bir zaman" dedim. Herkes gibi inkar etti. Aslında önce bağırdı çağırdı. "Sen nasıl böyle bir şey yaparsın" diye. Özeliymiş, okuyamazmışım. Haklı da... Ama onun yaptığı bence daha ayıp. Beni aldattığından bahsetmiş arkadaşına. Kimler gelmiş kimler geçmiş aslında... Konuşmaya cesaret buldum ya kalbimi devre dışı bıraktım. Söylediğim bütün kelimeler, kurduğum bütün cümleler mantığımın eseriydi.
İkna kabiliyeti çok gelişmiştir onun. Çok iyi laf çevirir. İstediği yerden bakılmasını sağlar konuya. Bunu bu sefer yaptırmadım. Benim gördüğüm yerden bakmalıydı olaya. Yaptıklarının yanlış olduğunu anlamalıydı. Çünkü yaptıkları zaten yanlıştı! Hangi insan aldatmayı doğru bulur ki? Güvenimi kaybetmiştim daha fazla. Bu kadar büyük bir darbe alacağımı sanmamıştım. Sadece masumane bir göz atma olacaktı benim yaptığım. Ama öyle olmadı. Bir tokat gibi çarptı gözüme bütün yazdıkları. Gece saat 03:00'lerde barlarda başkalarıylaymiş... Ben onu uyudu zannederken o başkalarının kollarındaymış.
Ne demek lazım böyle yapana? Cepte olmak ne demek peki? Benim cepte olduğumu düşünerek ne demek istemişti o? Bana en çok koyan cümle o olmuştu okuduğum zaman. Kaçamaklar normalmiş onun için. Kullanıldığımı hissettim. O inkar etti bunu. "Cepte olmak" cümlesini ben yanlIş anlamışım meğersem. O bir sevgi sözcüğüymüş. Hadi ordan! Kim sevgilisi için "Cepte o zaten" der!
Kullanıldığımı hiç bu kadar hissetmemiştim. Ama şöylede bir şey var aynı tuvalet kağıdını sürekli kullanamazsın. Ya gerçekten biter ya da sen temizlediğini zannettiğin zaman bütün pisliği sana geri iade eder.
Arkadaşlarıyla olan konuşmalarını fark ettim, merak ettim sonra. Açtım okudum. Sanki sevdiğim değildi o konuşan. Ben başka birini tanımışım, sevmişim... Gülüşmeler, eğlenmeler ona ait değildi sanki. Cepte olan biri varmış. BEN! başkaları da girip çıkabilirmiş ben varken onun hayatına. Bu normalmiş onun için. Bunları okuyunca kendimden geçtim. Titredim. Gözümden yaş geldi. Kalbim ilk defa böyle çarpı ona karşı, nefret doluydu. Sevgimden eser yoktu. Kendi kendime bağırdım çağırdım. gecenin bir yarısı olduğu için uyumaya çalıştım. Ama başaramadım. Bunu ona anlatmalıydım. Yoksa içimdekiyle kendi kendimi yiyip bitirebilirdim. O derece güçlü bir duygu kazandırdı bana okuduklarım.
Neyse aramaya cesaret bulduktan sonra aradım. Daha uyumamıştı. "Uykunu kaçıracak bir şey söyleyeceğim" dedim. "Hay hay buyur söyle hayatım" dedi. Aslında söyleyeceğim şey hakkında en ufak bir bilgisi bile yoktu. Aklının ucundan bile geçmezdi bu şey. Gecenin bir yarısı, onun arkadaşlarıyla olan konuşmalarını okumak. Evet, belki yaptığım yanlış bir şey. Yapmamam gereken bir şey. Ama meraklıyım ben. Araştırmak huyumda var. İncelemeliyim, yoksa uyuyamam.
Söyledim. Böyle böyle konuşmuşsunuz. "Beni gerçekten sevmemişsin, hiç bir zaman" dedim. Herkes gibi inkar etti. Aslında önce bağırdı çağırdı. "Sen nasıl böyle bir şey yaparsın" diye. Özeliymiş, okuyamazmışım. Haklı da... Ama onun yaptığı bence daha ayıp. Beni aldattığından bahsetmiş arkadaşına. Kimler gelmiş kimler geçmiş aslında... Konuşmaya cesaret buldum ya kalbimi devre dışı bıraktım. Söylediğim bütün kelimeler, kurduğum bütün cümleler mantığımın eseriydi.
İkna kabiliyeti çok gelişmiştir onun. Çok iyi laf çevirir. İstediği yerden bakılmasını sağlar konuya. Bunu bu sefer yaptırmadım. Benim gördüğüm yerden bakmalıydı olaya. Yaptıklarının yanlış olduğunu anlamalıydı. Çünkü yaptıkları zaten yanlıştı! Hangi insan aldatmayı doğru bulur ki? Güvenimi kaybetmiştim daha fazla. Bu kadar büyük bir darbe alacağımı sanmamıştım. Sadece masumane bir göz atma olacaktı benim yaptığım. Ama öyle olmadı. Bir tokat gibi çarptı gözüme bütün yazdıkları. Gece saat 03:00'lerde barlarda başkalarıylaymiş... Ben onu uyudu zannederken o başkalarının kollarındaymış.
Ne demek lazım böyle yapana? Cepte olmak ne demek peki? Benim cepte olduğumu düşünerek ne demek istemişti o? Bana en çok koyan cümle o olmuştu okuduğum zaman. Kaçamaklar normalmiş onun için. Kullanıldığımı hissettim. O inkar etti bunu. "Cepte olmak" cümlesini ben yanlIş anlamışım meğersem. O bir sevgi sözcüğüymüş. Hadi ordan! Kim sevgilisi için "Cepte o zaten" der!
Kullanıldığımı hiç bu kadar hissetmemiştim. Ama şöylede bir şey var aynı tuvalet kağıdını sürekli kullanamazsın. Ya gerçekten biter ya da sen temizlediğini zannettiğin zaman bütün pisliği sana geri iade eder.
Yorumlar
Yorum Gönder