Sana Değer Veren Bir Kalbin Hikayesi

Gerçekten sevilmek, çoğu zaman sözcüklere sığmaz. Anlarsın. Hissedilir. Bir insanın sana verdiği değeri anlamanın en önemli yollarından biri, onun seni nasıl hissettirdiğine gösterdiği özendedir. Çünkü bir kalp, diğer bir kalbin incindiğini gördüğünde nasıl davrandığıyla belli eder kendini.

Kimse kusursuz değildir. Elbet üzüleceğiz, elbet birbirimize yanlışlar yapacağız. Ama önemli olan, hatanın ardından gelen bakıştır; içten bir üzülme, samimi bir "üzgünüm". Savunmaya geçmeden, kendini haklı çıkarmaya çalışmadan, sadece "Senin canın acıdı, bunu biliyorum" diyebilmek. O an kırılmış kalbinle gözlerinin içine bakarak, seni anlamaya çalışması.

Sana değer veren bir insan, özür dilemenin gurur kırmaktan daha önemli olduğunu bilir. Seni kendi egosundan, kendi haklılığından önde tutar. Sadece seni değil, duygularını da sever. Kızışmanı, suskunluğunu, gözlerinden dökülen bir damla yaşı önemser. "Ama ben böyle demek istemedim" diyerek konuyu kapatmaz; "Sana kendini kötü hissettirdim, bunu telafi etmek istiyorum" der.

Gerçekten sevilmek, bir savaşı kazanmaktan vazgeçmek gibidir bazen. Haksız olmadığını bildiğin halde bir adım geri atabilmektir, sadece o kalbi daha fazla incitmemek için. Kurşun gibi sözlerin ucunu kesmektir, kırılmış kanatlı bir kuşu korur gibi hassas olmaktır.

Ve en önemlisi, bunu yaparken asla seni borçlu hissettirmez. "Ben senin için bunları yapıyorum" demez. Çünkü sevgide hesap yoktur. Hesap yapılan yerde, samimiyet solmaya başlar.

Sana değer veren bir kalp, seni kendi parçası gibi görür. Seni üzen şeyi kendi canına batmış bir diken gibi hisseder. Ve önemli olan tek şey, o dikeni oradan birlikte çıkarabilmektir.

Gerçek sevgi, seni anlamaya çalışan kırılgan bir sessizlikte, özür dileyen bir bakışta, telafi etmek isteyen bir sarılışta gizlidir.

Ve işte o zaman anlarsın:

Bu dünya üzerinde, senin kalbini kendi gururundan daha çok seven biri var.