Dostluk Yansımaları

Hayatta bazen kendimi tuhaf bir döngünün içinde hissediyorum. Sanki arayıp sormayı bıraksam kimse beni fark etmezmiş gibi geliyor. Bu duygunun beni nasıl etkilediğini anlatmaya çalışacağım.

Herkesi ben arıyormuşum gibi hissediyorum. Sohbetler, buluşmalar, basit bir “Nasılsın?” mesajı... Her şey benimle başlıyor gibi. Ama ben yazmayı, aramayı bıraktığım anda, hayat sessizleşiyor. Telefon çalmıyor, mesajlar gelmiyor. Bu sessizlik beni düşündürüyor. Acaba insanlar benim yokluğumda rahatlıyor mu? "Oh be, bugün aramadı, biraz nefes aldım" diye düşünüyor olabilirler mi? Tabii ki bu düşünceler tamamen benim kuruntularım da olabilir. Ama bazen gerçekmiş gibi hissetmekten kendimi alamıyorum.

Dostluk dediğimiz şey tek taraflı olmamalı. Bir denge, bir karşılıklılık olmalı. Ama hayatıma baktığımda, arayıp sormayı bıraktığımda kimse beni hatırlamıyorsa, bu denge bozulmuş demektir. İşte bu düşünce beni hüzünlendiriyor. Belki de çevremde gerçekten “arkadaş” diyebileceğim kimse yok. Belki de ben, dostluk kavramını fazla idealize ediyorum.

Bir yandan, kimseyi arayıp sormayı bir beklentiyle yapmadığımı biliyorum. Ama yine de, ışıklar söndüğünde, kendimi derin bir karanlığın ortasında, sessiz bir boşlukta buluyorum. Çevremdeki insanlar, bir sisin ardında belirsizleşmiş siluetler gibi görünüyor. Elimi uzatsam bile, onlara dokunamayacak kadar uzaklar. Ben mi fazlasıyla kırılganım, yoksa bu bağlar baştan beri hiç var olmamış mıydı??

Belki de yanılıyorum. Belki de bu hisler sadece benim zihnimin bir oyunu. Ama şu anki ruh halimde, kendimi yalnız hissediyorum ve bunu anlatmam gerekiyordu. Belki de cevabı basit: Dostlarım var ama ben onlara gerçek bir bağ kuramıyorum. Belki de dostlarım yok ve ben olmayan bir şeyin peşinden koşuyorum.

Bilemiyorum... Ama şu an hissettiğim şey tam olarak bu.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İnsan İlişkilerinde Kategorize Etmek: Doğru mu, Yanlış mı?

Resim
İnsan ilişkileri karmaşıktır ve her bir bağ kendine özgü bir dinamiğe sahiptir. Hepimiz, farkında olsak da olmasak da, çevremizdeki insanlarla olan bağlarımızı belirli bir düzen içinde organize ederiz. Aile, dostlar, iş arkadaşları veya tanıdıklar gibi genel kategoriler, sosyal yaşantımızı düzenlememize yardımcı olur. Ancak bu sınıflandırmaların, özellikle romantik ve fiziksel ilişkiler söz konusu olduğunda daha spesifik ve bazen rahatsız edici bir hale gelmesi mümkün. Peki, bir insanı özellikle fiziksel ya da duygusal arzulara dayalı olarak kategorize etmek ne kadar doğru? Kategorize Etmenin Sosyal Boyutu İnsan zihni, düzene ve sınıflandırmaya eğilimlidir. Bu durum, insanlarla olan ilişkilerimize de yansır. Hayatımızın her alanında çevremizdeki insanların rollerini belirlemek ve buna uygun bir bağlantı kurmak içgüdüseldir. Ancak, bu sınıflandırmanın ahlaki ve insani boyutunu sorgulamak önemlidir. Birinin, hayatındaki insanlara şu tarz kategorilerle yaklaştığını düşünelim: "En az ...
Yazının Tamamını Okuyun »

AŞK İKSİRİ

Resim
     Ben size bugün mükemmel bir iksir tarifi sunmak için buradayım! AŞK İKSİRİ! Size aşk iksiri hakkında daha fazla ayrıntı paylaşacağım. Aşk iksiri, tarihin derinliklerinden beri aşkın ve romantizmin sembolü olarak kabul edilir. Bu mistik karışım, birleştirici özellikleriyle tanınır ve insanların kalplerini ateşlemek için kullanılan eşsiz bir çözümdür. Orta çağ simyacılarının gizli formülleri arasında yer alan aşk iksiri, insanların arzularını ateşleyip, aşkın fiziksel ve duygusal boyutlarını birbirine yaklaştırmak için kullanılır.       Bu tılsımlı içeceğin içinde baştan çıkarıcı amber tonları, cazibeli gül taç yaprakları ve derinlemesine aşk dolu bergamot aromaları mevcuttur. Bu iksir, kalbinizin romantik bir melodiyle titremesine, aşkın büyülü coğrafyasına doğru bir yolculuğa çıkmanıza yardımcı olacaktır. Aşk iksiri, buza benzer bir etkiyle ruhun ateşini canlandırabilir, ilişkilerde tutkunun alevini yükseltebilir ve hayatınızdaki özel kişiye duydu...
Yazının Tamamını Okuyun »

Mektup | Sevgili,

Resim
Senin varlığının benim için ne anlama geldiğini ifade etmeye kelimeler yetmez. Bu mektubu yazarken, kalbimde bir kasırga gibi esen duygularımdan yola çıkarak, seni kaybetmenin verdiği acıyla her gün yüzleşiyorum. Kendi ilgisizliğimin, bu derin sevginin önünde bir engel teşkil ettiğini kabullenmekle kalmayıp, senin duygularına karşı olan kör noktalarımı ve sana gereken özeni göstermekteki eksikliklerimi acı bir netlikle görüyorum.  Geçmişte, kalbimin derinliklerinde sakladığım bu duyguları sana açmam gerektiğini fark etmemiş olmanın pişmanlığı içindeyim. Bu mektup, bir bakıma, seninle aramızdaki o güçlü bağın zamanla nasıl zayıfladığını anlamamın ve bu durum karşısında içimde büyüyen boşluğa dair hissettiklerimi ifade etme çabamdır. Belki de bu sözcüklerle kalbimdeki girdabı dindirmek ve seninle olan ilişkimizde yaşadığım kör noktaları aydınlatmak mümkündür. Her ne kadar bu satırların sana ulaşmasının imkânı olmasa da içimdeki bu büyük boşluğu doldurmanın bir yolu olarak, hislerimi ...
Yazının Tamamını Okuyun »