Ne Zaman Bu Kadar Büyüdük?

Bugün gelip bu kadar büyümek mi deselerdi çocukluğumda kalmayı tercih ederdim. Çünkü o zamanlar daha mutluyduk. Düşündüğümüz tek şey oyun oynayıp eğlenmekti. En büyük acımız yere düştüğümüz zaman ellerimizdeki çizikler ve kanayan dizlerimizdi. Sen benim çocukluğumun baş yapıtısın.

Çarşaflarla kurduğumuz çadırlarda

Düşe kalka bindiğimiz bisikletlerde

Paket paket yediğimiz çubuk krakerlerde

Ana sınıfında paylaştığımız çikolatalı ekmekte 

Kısacası çocukluğumun her döneminde sen vardın.

Beş yaşından beri ilk komşumsun. O kadar gülerek geçirmişiz ki yılları nasıl bu kadar büyüdük anlamadım. Topla yıktığımız mermer taşları toplarken şimdi kendi hayat dağınıklığımızı toplayamaz olduk. İstop oynarken aradığımız renkler gibi yaşıyoruz çevremizde olmayan renkleri söylüyor bulmaya çalışıyoruz topla birini vurana kadar.

Ne zaman bu kadar çok büyüdük?

Hayat sana kolaylıklar getirsin rengin hep en parlağından en canlısından olsun hayatını öyle güzelleştir ki kurduğumuz çadırlardaki gibi masum ve kocaman mutluluk dolsun. Gönlünün istediği yere gel, sırasıyla dizdiğimiz mermer taşları gibi hayatın tüm istediğin sana sıralı olsun. Yüreğinin içindeki iyi insan gibi etrafın iyi insanlarla dolsun. Ya da hepsini boş ver içinden gelen tek dilek kabul olsun. Benim komşumun her şey gönlünce olsun.

Burcu GEMİCİ